در 4 جولای سال 1054، ابرنواختری که سحابی خرچنگ را پدید آورد، برای ستاره‌شناسان روی زمین قابل مشاهده بود و مشاهداتی مکتوب از سوی منجمان چینی و عرب نیز یافت شده است. البته براساس نقل قول‌هایی، تمدن‌های دیگر موفق به مشاهده‌ی این ابرنواختر شده بودند، اما سند مکتوبی از این مشاهدات در دست نیست. موجهاي ضربه اي انفجار ابر نواختر با سرعت هزاران کيلومتر در ثانيه در محيط ميان ستاره‌اي سير مي‌کنند. اين موجهاي ضربه‌اي مواد ميان ستاره‌اي را آشفته مي‌کنند و شايد فرآيند فروريزش گرانشي را که سرانجام باعث تشکيل ستارگان در ابرهاي ميان ستاره‌اي مي‌شود، آغاز مي‌کنند.
دیدن سحابی ها به وسیله تلسکوپ
2 – ابر مانندی متشکل از گازهای بسیار رقیق و کم دما که در اثر نور ستارگان مجاور خود قابل رؤیت می شوند. سحابی گسیلشی یا نشری، که دارای خطوط گسیلشی هستند که از خود آنها تابیده میشود. Nebulae یا سحابی ها ابرهایی حجیمی از غبار، گاز هلیوم و هیدروژن، و پلاسم. ۲ – ابر مانندی متشکل از گازهای بسیار رقیق و کم دما که در اثر نور ستارگان مجاور خود قابل رؤیت می شوند.
تصویر نجومی روز: عبور یک دنباله دار از نزدیک زمین
ته‌مانده‌های ابرنواختری معمولاً در حال دور شدن از ستاره مادر خود هستند و در پی برخورد به غبار و گاز کهکشانی آهسته‌رونده‌تر داغ می‌شوند. ستاره شناسان به کمک تلسکوپ های قوی، اطلاعات زیادی درباره سحابی ها بدست آورده اند. بیشتر از مواد سنگی و فلزی تشکیل شده است که اتمسفر رقیقی دارد و در فضای میان ستاره‌ای قرار دارد. چرخش این ابر ادامه داشت ، ابری که شامل هیدروژن ، هلیم ، سنگ و یخ بود .
سحابی چیست ️ پاسخ ها
اگر یک سحابی به اندازه کافی جرم داشته باشد، در نقطه‌ای از زمان موادش فشرده شده و تبدیل به ستاره سحابی میشود. سحابی ابری عظیم و حیرت انگیز از گاز، غبار و پلاسما است که در فضای بین ستارگان پدید می‌آید. ابرهای مولکولی، سحابی‌های تاریک، بازمانده‌های ابرنواختر، و سحابی‌های سیاره‌نما برخی از انواع سحابی‌ها هستند. کهکشان راه شیری نیز سحابی‌های متعددی دارد و ستاره‌شناسان این ابرها را در کهکشان‌های دیگر نیز یافته‌اند. وقتی زندگی ستاره‌ها به پایان می‌رسد و مواد تشکیل‌دهنده آنها در فضا پخش میشود، گازها و غبارشان با ابرهای گازی ترکیب می‌شوند و سحابی‌های پیچیده‌ای پدید می‌آیند. در ادامه اطلاعات بیشتری ارائه خواهدشد که بیشتر توضیح خواهدداد سحابی چیست و چگونه تشکیل میشود.
- گرانش متقابل باعث ایجاد توده‌ای از مواد شده که به مرور زمان سنگین و سنگین‌تر میشود.
- در مرکز چنان بقایایی، پالسارها (ستاره‌های تپنده) شناسایی شده‌اند.
- عبدالرحمان صوفی، “ابری کوچک” در بخشی از آسمان شب که امروزه میدانیم محل قرارگیری کهکشان آندرومدا است، مشاهده نمود.
- این موج‌های ضربه‌ای مواد میان ستاره‌ای را آشفته می‌کنند و شاید فرایند فروریزش گرانشی را که سرانجام باعث تشکیل ستارگان در ابرهای میان ستاره‌ای میشود، آغاز می‌کنند.
- در کتاب صورالکواکب، نوشته شده در سال 964 میلادی، ستاره‌شناس ایرانی عبدالرحمان صوفی رازی اولین مشاهده از یک سحابی واقعی را انجام می دهد.
ذرات غبار نور خورشید را در جو شدیدا پراکنده می‌کنند و در مسیرهایی به جز سمت خورشید، ناظر آسمان عمدتا نور آبی پراکنده می‌بیند. شکارچی یا جبار بخشی از ابر بین‌ستاره‌ای بزرگ‌تری موسوم به مجموعه ابر مولکولی شکارچی است. در بازه‌ی شاخه عظیم مجانبی، ستاره بخشی از جرم خود را به‌صورت پوسته‌ی قرص پیرا-ستاره‌ای از گاز هیدروژن از دست میدهد.
مشهورترین آنها سحابی خرچنگ است که تمام آن چیزی است که از یک ابرنواختر دیدنی باقی مانده است که توسط ستاره شناسان چینی در سال 1054 مشاهده شد. سحابی یک کلمه لاتین به معنای “ابر” است، اما در یک زمینه نجومی، به هر جرم آسمانی اطلاق می شود که هنگام مشاهده از طریق تلسکوپ، ابر مانند به نظر می رسد. زمانی که تلسکوپ ها به اندازه امروز قدرتمند نبودند، این اصطلاح کهکشان هایی مانند همسایه ما آندرومدا را نیز در بر می گرفت، که اغلب به عنوان “سحابی آندرومدا” شناخته می شد. با این حال، با بهره مندی از تلسکوپ های مدرن می دانیم که کهکشان ها اصلاً ابر مانند نیستند، بلکه از میلیاردها ستاره تشکیل شده اند.